Қырандар мен қазақтар - page 42

42
*****
Тауларға да , таңға да – толып алаң
Жан таптырмай қойды ғой
жаным маған.
Мені лəйліп, өмір-ей, жүр деп пе едің,
Іздеп келем жырымды жазылмаған!
Көрсетпегін өңкей бір мəймөңкені,
Себебі, жыл , күндер де – жəй ертегі.
Елегізіп таңдарда атып тұрам ,
Менсіз бастап кетердей жəрмеңкені.
Ғашық болдым, нөсерлі сұлу таңға,
Нөсерлі таң, жанымның жыры қайда?
Батырашты жеңем мен арманымды
Жібергісі келмейтін Ұлы тауға.
Сонда мүмкін алаңсыз күлемін мен,
Жақсы көріп жанымды күле білген.
Қарап тұрам мүмкін мен
Ұлы таудан
Жанарларға... жеңімпаз жүрегіммен !