Қырандар мен қазақтар - page 35

35
Бір тілім бақыт
Жер менен көк. Алыс қандай арасы!
Сол аралық кірпігіме ілінген.
Сырларым да соған ғана сезіліп ,
Мұңдарым да соған ғана білінген.
Бітпей қойды көңілімнің алаңы,
Жанарымда – шыр айналған дүние.
Кім қаншалық ғашық болса өмірге,
Төзімге де сол ие!
Жүрегіме қона алмай жүр Жыл құсы,
Ей, жапырақ, айтпай-ақ қой маған дау.
Көктемдерді көктемдерге жалғайтын
Армандауды ұмытпаған адамдар.
Тағы жетті көктеменің күркірі ,
Көк ала күн, тіршілікке бер тыным!
Маған,
Саған,
Оларға да
Керегі –
Бақыт қана бір тілім,
Бақыт қана бір тілім.